ذکر نوحۀ شهادت امام محمد باقر علیه السلام
الا ای کـه نــور خــدایـی ز رخسار تو گشته ظاهر عـقـایـد و انـدیــشـه زنـده شـد از مکـتـب قـالَ باقـر جواب کـرامات و خـوبی بگو از چه شد زهر کینه توجان دادی و درعزایت شـده کــربــلایـی مـدیـنـه الا ای دو عـالـم حـزیـنِ عـزایت غـریـبِ مـدیـنـه بـمـیـرم بـرایـت باقرِ آل عبا؛ یابن الزهرا؛ یابن الزهرا (۴) *************************** فـدای مــرام و خـصـالـت وُجــودِ هـمـه عـاشـقـانـت دعـا کرده ای بر کسی که به تو کرده ظلم و اهـانت ببین دل پریشان ومضطر ز مرثـیـهات مـرد و زنها عـزای تو چون آتشی شد به جـان و دل سینه زن ها مـلائـک به پـایِ غمت غصه دارند وبا روضههایت هـمه بی قـرارند باقرِ آل عبا؛ یابن الزهرا؛ یابن الزهرا (۴) *************************** الا ای که بـا نـوحـه و دم رسیـده به گـردون نوایت بـیـا و بـگـو بـر محـبـیـن ز داغِ دل نـــیـــنـــوایــت بـگـو از سرِ رفـته بر نی بـگـو از دل پُــر بـهـانــه بگو از رخ خورده سیـلی بــگــو از غــمِ تــازیــانـه بگو ایکه جانت شد از غصه بر لب چه آمـد چـه آمـد سرِ عـمـهّ زینب باقرِ آل عبا؛ یابن الزهرا؛ یابن الزهرا (۴) |